De kunst is om dat wat voorbijkomt er gewoon te laten zijn. Houd het niet vast in gedachten, ga er niet op doordenken, ga er niet mee aan de haal, hecht er geen oordeel aan. Blijf in alle rust observeren. Plak je er een oordeel op, fijn of niet, zoek je naar een verklaring, waarom denk ik dit of dat, dan raak je uit de vredige staat van observeren, van mediteren. Dan ga je weer actief denken...
Gewoon alles wat zich aandient laten zijn, het lost vanzelf op. Hoe meer je oefent, hoe dieper de staat van meditatie waarin je raakt, van de rust die je ervaart. Steeds minder komt voorbij, steeds minder vraagt om aandacht. Stilte komt ervoor in de plaats en in stilte hoor je de stem van de ziel...
Mediteren is het onbevooroordeeld observeren van alle lichamelijke en mentale verschijnselen die in ons bewustzijn verschijnen.